Panama city

Heeyy hallo, ben ik weer! 

Ik moest er even over nadenken wat ik wilde delen op mijn blog. Merk dat ik minder behoefte had om alles te delen toen ik gezellig samen met Jorley aan het reizen was. We hebben het heel leuk gehad samen en verder wil ik de foto's het verhaal laten doen. Helaas is hij nu weer naar huis.

Momenteel ben ik in Panama city en ik ga maar gewoon eerlijk zijn: wat een lelijke kut stad. Ik schreef in mijn vorige verhaal nog dat ik nooit iets hoorde over geweld en dergelijke, maar nu dus aan de lopende band verhalen uit eerste hand. En ook heel veel waarschuwingen. Ik had eerder op wat reisblogs gelezen over hoe het toch kon dat alle backpackers dit mooie land toch overslaan en dat er vanalles te doen is in deze mooie moderne metropool. Nou, wat een onzin. Ik heb wat mooie foto's kunnen maken van de stad, maar laat je niet misleiden. Veel wolkenkrabbers staan leeg en het ruikt hier naar afval. Ook is alles duur en het eten vaak van slechte kwaliteit. Kortom, ik zal nooit iemand aanraden om naar Panama te gaan. Het heeft ook mooie kanten, de jungle en de stranden, maar die vind je ook genoeg in andere landen.

Sorry voor de negatieve toon, maar ja reizen is helaas niet altijd rozengeur en maneschijn en ik ga zeker niet zoals die andere blogs doen of dat wel zo is. Ik wil zo snel mogelijk weg hier, maar ben wel zo koppig dat ik niet het vliegtuig wil nemen, want ik wil zo veel mogelijk reizen zonder te vliegen. Over land is geen optie, want tussen Panama en Colombia zit een grote jungle en er is geen weg. Dit is om drugssmokkel te voorkomen. Ook heb ik gehoord dat er wel mensen zijn die over land van Panama naar Colombia gaan of andersom, maar dit is een gevaarlijke tocht en niet iedereen overleeft dit. Is het niet door de jungle dieren, dan wel door .. ja, drugshandelaren. 

Ik ga dus met de boot. De enige optie is een zeiltocht van ongeveer vijf dagen via de San Blas eilanden. Volgens velen een erg mooie tocht. Ik ga het beleven, maar moet nog tot vrijdag wachten tot er een plekje op een boot beschikbaar is. 

Ik zie het maar als een teken dat ik even wat tijd moet investeren in mezelf en het maken van digitale tekeningen, want dit wilde ik graag oefenen tijdens het reizen, maar ik heb er nooit tijd voor gemaakt. Te druk geweest met de prachtige wereld om me heen.