Nederland

De eerste dagen in Nederland voel ik me een alien. Ik ken deze wereld, maar veel lijkt net niet te kloppen. Ik weet even niet hoe de zelfscan van de dekamarkt werk en voel toch weer even zo'n wazig moment, zoals ik vaak heb na het vliegen. Soms als ik rondloop denk ik: 'Hé! Zij praten Nederlands! Oh ja, ik ben in Nederland.' 

Ik zit met familie en vrienden en hoor gesprekken aan die gaan over de normale dingen. Mijn hoofd is nog 'daar'. 'Daar'... zo noemen veel mensen het. 'Hoe was het 'daar'? 'Wil je nog terug naar 'daar'? Daar betekent eigenlijk overal behalve hier. Mexico, Guatemala, Nicaragua, Costa Rica, Panama, Colombia, Brazilië, Ghana, Egypte, India, Pakistan, Zuid-Afrika. Daar. 

Daar, op reis. In backpackers wereld. 


Ik besluit een blog te schrijven over mijn terugkomst na een maand. Ik knipper met mijn ogen en er zijn twee maanden voorbij. Oh ja, dat is het leven in Nederland. Ik heb een baan, een woning, een auto en een volle agenda. Het leven in Nederland lijkt weer net zoals voorheen. 

Sommige momenten lijkt het of ik nooit weg ben geweest. Dat beangstigt me soms, omdat de hele reis dan even een droom lijkt. 

Ik voel me wel anders, minder neurotisch vooral, maar ik ben ook soms bang dat ik mijn 'nieuwe ik' kwijt raak en weer terugval in oude patronen. 


Veel vragen me naar mijn volgende reisplannen, maar het maakt me een beetje nerveus om na te denken over de 'verdere toekomst' (als in over een x aantal maanden). Ik ben nog vooral lekker in het moment aan het leven en voor nu ben ik blij om in Nederland te zijn. Ik heb ervan genoten om bij Bas en Jaimy te verblijven en bij mijn ouders. Ik ben ook blij nu mijn eigen plekje te hebben met mijn eigen  spulletjes allemaal bij elkaar. Mijn mooie posters en potjes en het huisje nu in kleuren die ik mooi vind. Met mijn yoga mat en meditatiekussen klaar voor gebruik in de woonkamer en mijn hobbyspulletjes (macramé touw vooral) in de kast. Heel fijn.