Maharashtra

Eindelijk weer een maandje samen reizen met Jorley! We vlogen naar Mumbai omdat dat gewoon de makkelijkste optie was, maar hebben eigenlijk geen plan. Ik ben er al wel snel achter dat ik ècht een hekel heb aan grote steden en aangezien Mumbai zo'n 12 tot 20 miljoen inwoners heeft, ben ik erg blij als we de stad verlaten. Mensen vertellen ons dat we naar Goa moeten gaan, dat is een leuk gebied. Prima. We proberen een trein te boeken maar het lukt niet en besluiten dan met de bus te gaan die niet komt opdagen (2 keer) en besluiten dan maar naar een willekeurig ander stadje te gaan. Als we maar weg zijn uit Mumbai, dan vind ik alles best.
Zodra we de stad verlaten en ik zie groen en aapjes ben ik weer helemaal blij.
We komen uit bij Mahad. Ik kijk op Google maps en zie dat er een waterval in de buurt is. Let's go. Het is wel een stukje lopen, waarschuwt de tuk tuk driver ons. Prima, daar houden we wel van.
We verdwalen enigzins, maar komen na een poosje aan bij de waterval, waar we de enige zijn. Heerlijk zo'n ontoeristisch gebied! Het begint te rommelen en halverwege de terugweg gaan de hemelsluizen open. Als twee verzopen katjes lopen we door het dorp waar we heel vreemd worden aangekeken.

Het volgende plaatsje waar we stoppen heet Chiplun. We bezoeken weer een watervalletje want ja, die zijn hier in overvloed. Veel mensen willen met ons op de foto. Ze zijn het niet gewend dat hier buitenlanders komen.

De volgende dag gaan we door naar Ratnagiri. Op de dag dat we aankomen is het de tiende dag van het festival voor Ganesha. The lord of the beginnings. Tien dagen lang brengen mensen de Ganesha beelden uit hun huis en de tempels naar het water, terug naar "huis" na een tijd bij de mensen te zijn geweest.

We hadden gehoord dat er op deze dag feest zou zijn, maar wisten niet wat te verwachten. We zagen wat drumbandjes hier en daar en toen ineens een hele optocht met discolampen en vuurwerk.

Tijdens de optocht ontmoeten we twee meiden die mijn make up willen doen. Ik twijfel eerst, want ik doe eigenlijk nooit meer make up op, maar soms moet je gewoon ja zeggen tegen dingen in het leven en je laten verassen.

De meiden blijken niet alleen make up te willen doen, maar een hele make over. Jorley wordt meegenomen naar een vismarkt met de man van een van deze meiden. Lekker mannen dingen doen terwijl de meiden lekker make uppen, lol.
Na anderhalf uur make over herken ik mezelf niet meer terug. Ik moet allemaal grappige poses aannemen voor de foto en mijn kaken beginnen al te trekken door de nep glimlach, maar dan komt er ineens een fotograaf. We gaan naar een tempel om daar foto's te maken. Iedereen in de tempel gaat aan de kant en kijkt naar mijn fotoshoot. Ja super comfortabel. Echt mijn ding, zo in het midden van alle aandacht. NOT. Maar ach, wat maakt het uit. Ik ben verkleed als indiaase bruid in Ratnagiri.

We krijgen een heerlijke, door moeders gekookte, lunch en daarna gaan we naar naar een andere bestemming voor de fotoshoot. Aan het eind van de middag worden Jorley en ik moe en willen we terug naar het hotel. We hebben alleen nog geen avondeten gehad en de familie laat ons niet gaan zonder eten, dus krijgen we wat bakjes eten mee uit het restaurant van een van hen.

De volgende dag geven Jorley en ik de familie wat tattoos als bedankje voor de mooie dag. Dan is het tijd om naar Goa (de volgende staat) te gaan. We worden naar het treinstation gebracht, onze tassen worden gedragen en onze tickets voor ons gekocht (gelukkig betere prijzen dan de ns) en we worden vervolgens vriendelijk uitgezwaaid. Wat een lieve mensen!