Dahab

Dahab is een totaal ander verhaal dan Cairo. Ik ben zo blij om mensen in korte broeken en hemdjes te zien.
Het heeft een paar strandjes en is omringd door bergen. Mensen komen er vooral om te duiken. Het doet me erg denken aan Taganga, maar het is een stukje groter en toeristischer. Veel leuke winkeltjes en restaurantjes. De mensen proberen me hier niet massaal op te lichten en ik begin te denken dat Egypte toch wel een leuk land is. Cairo is gewoon kut (en vele backpackers zijn het met me eens).
De overheid hier doet erg haar best om het veilig te maken voor toeristen. Er zijn daarom 100 politie checkpoints onderweg en mensen moeten een vergunning hebben om met toeristen te mogen werken in accomodaties en vervoer.

Ik hoor veel bijzondere verhalen van andere reizigers. Zo is er een vrouw uit Nieuw Zeeland die verliefd werd op een Egyptenaar en toen ze samen gingen kamperen in een populair kamp op het strand in de buurt van Dahab, kwam de politie en nam hem mee. Het is niet toegestaan voor een Egyptische man om met een toerist te slapen.

Ik ontmoette een Nederlandse meid die een jaar in Cairo heeft gewoond. Ze heeft zich er altijd veilig gevoeld, vertelde ze. Ze is wel een keer aangerand, maar die kerel is vervolgens met stokken in elkaar geslagen. Deed me een beetje denken aan Panama.

Anyway, Dahab is een klein paradijsje in Egypte met veel "straat" honden en katten. Ik zie ze niet echt as such. Het zijn meer huisdieren van Dahab. Ze krijgen overal te eten en worden door iedereen geaaid. Ze leven het goede leven.

Ik heb nu niet meer zo'n haast om Egypte te te verlaten, maar ja, het vliegticket is geboekt en een nieuw avontuur wacht op me!