Cairo

Ineens weer een totaal andere cultuur. Heerlijk die cultuurshock. Al voelt het ergens ook al wel vertrouwd doordat ik 'de Arabische cultuur' al wel wat ken via werk. Veel dingen komen me bekend voor zoals asbakken naast het bed en mensen die niet voor 1 uur in de nacht gaan slapen. Ja, net zoals op de kwg. Ook het eten: heel veel zout, heel veel suiker en heel veel olie. Ik moet even wennen aan al het beton om me heen na drie maanden Ghana en de vele burqas.

Het is in Cairo niet gepast om met korte broek en hemdje over straat te gaan. Aangezien ik al aandacht genoeg houd ik me netjes aan de klederdracht ook al is het 36 graden.

Mensen zijn erg gastvrij. Ik word de eerste dag meteen al uitgenodigd door een familie die ik ontmoet in het park om mee te gaan naar een moskee (toeristische, niet om te bidden), om samen te eten en eventueel mee te gaan op vakantie naar Alexandria. Een van de mannen wil uiteindelijk iets te veel van me, dus na het bezoek aan de moskee houd ik het voor gezien.

Op straat lopen ontzettend veel mannen die je iets proberen te verkopen (lees: op te lichten). Ze zijn er ontzettend goed in.
Na een dagje tour langs de piramides, waar mensen letterlijk mijn telefoon uit mijn hand grissen om een foto van me te maken, ben ik er even helemaal klaar mee. Ik had al wel gehoord dat mensen dat doen en er dan geld voor vragen. Zo ver kwam die man niet bij me want ik was WOEST en pakte snel mijn telefoon terug. Vervolgens zei mijn gids dat ik mijn telefoon niet moest weggeven. Ze wilden me op het eind nog dwingen om een positieve recensie te schrijven. Ik vertrouw die recensies hier ook niet meer nu.

Wel wat interessante dingen geleerd over Egypte en de piramides. 95% van Egypte is woestijn en mensen wonen eigenlijk vrijwel alleen langs de Nijl. Er zijn hier prive (basis)scholen voor de rijkere mensen en public schools voor de arme mensen. Die scholen zijn werk en school ineen. De kinderen maken daar tapijten en krijgen hier een beetje geld voor om hun familie te steunen.

De piramides zijn gebouwd voor bepaalde koningen. In Giza zijn de drie grote piramides voor drie koningen en de drie kleine piramides zijn voor hun vrouwen.

Ik besluit op tour te gaan naar de black en white desert. Ook daar probeert iemand me weer op te lichten. Ik begin te denken dat dit gewoon de cultuur is hier. Dan op de terugweg (ik laat de foto's en filmpjes even voor zich spreken) blijkt de lunch die ons eerder beloofd is, niet bij de tour inbegrepen te zijn. Nee hoor, hij had dat nooit gezegd. We vragen de chauffeur te stoppen bij een restaurantje ergens onderweg. Mijn tour genoten en ik staan op scherp: we gaan geen cent teveel betalen in dit restaurant!
Dan ineens worden we verrast dat alle broodjes falafel maar 50 eurocent per stuk zijn en krijgen we een fles water van het huis! Ik ben zo verrast dat er ook Egyptenaren zijn die me niet willen oplichten.

Ik krijg op Instagram veel positieve reacties op de mooie foto's en filmpjes, en het is hier ook mooi en veel te doen, maar eigenlijk heb ik het niet naar mijn zin in Cairo. Doordat ik constant op mijn hoede moet zijn om niet opgelicht te worden kan ik er niet echt van genieten. Ook worden mannen boos als ze worden afgewezen, wat me een onveilig gevoel geeft. Voor mij is het heel belangrijk hoe de mensen zijn. Die maken een land mooi of niet. Tot zo ver ben ik niet enthousiast over Egypte (hoewel ik wel hele lieve mensen heb ontmoet die werken in de hostels). Ik hoop dat Dahab me een beter beeld gaat geven!