Cape Coast

De volgende plaats waar ik aankom is Cape Coast. Ik ben eigenlijk niet van plan om lang te blijven. Het goedkoopste verblijf dat ik kan vinden op booking is 21 euro per nacht. In een dorm!
Na even gekletst te hebben met de eigenaar van Orange beach "resort" kan ik de rest van de nachten voor 50 cedis (6 euro) verblijven, inclusief ontbijt. Oké, ik blijf wel even hangen.
Ik ontmoet hier twee Duitse meiden die gaan studeren in Accra en eerst twee maanden gaan rondreizen. Toch wel fijn even wat andere reizigers die dingen willen bekijken. Het probleem is niet dat ik anders alleen zou zijn, want er zijn genoeg mannen die me graag overal willen rondleiden. Maar ja daar zit ik toch niet echt op te wachten.

Ik ben ondertussen helemaal gewend aan al het Ghaneze. In Cape Coast zijn meer toeristen en dat is fijn want ik word minder aangestaard op straat. Ik begin de taal ook een beetje te begrijpen. Sommige dingen vind ik grappig zoals kid brother (jongere broer, maakt niet uit welke leeftijd) en 'on it' in plaats van turn it on.
Hoewel ik veel Afrikaanse dingen al gewend ben geniet ik weer enorm van alle mooie kleurrijke traditionele kleding, vrouwen met kinderen in een draagdoek op hun rug, verkopers met van alles en nog wat op hun hoofd.

Ik merk al snel dat tatoeages hier toch populairder zijn dan ik had verwacht. Voor een voor iedereen betaalbaar prijsje werk ik bijna dagelijks. Ik mag gebruik maken van de shop van een jongen die ik had ontmoet op het strand. Of bij een andere jongen die een shop heeft. Eigenlijk mag het overal wel. Ook biedt de eigenaar van Orange me aan om reclame te maken voor mijn tattoos. Het is niet nodig, want Cape Coast is klein en iedereen lijkt al gehoord te hebben van de obruni (witte) vrouw die tatoeert. Op straat of in de sportschool spreken mensen me aan dat ze een tattoo willen. Ook de eigenaar van Orange wil graag een tattoo van me en vertelt me dan dat hij eigenlijk nog veel meer van me wil behalve tattoos. Na hem meerdere keren afgewezen te hebben besluit ik te verhuizen naar het huis van William. Ik heb hem leren kennen op de verjaardag van een Duitse meid die ik eigenlijk ook niet echt kende. Ik ontmoette op die verjaardag ook voor het eerst een ander wit persoon die niet in Ghana was voor vrijwilligerswerk of studeren. Gewoon een reiziger! Ze raad me aan om booking te vergeten en gewoon rond te vragen naar guesthouses. Want hostels die vind je hier niet echt.

Om de drukte van Cape Coast te ontsnappen ga ik een weekend naar Kokrobite, een plaatsje aan de rand van Accra, waar ik ook verbleef voordat ik naar Cape ging. De maand mei is hier een bijzondere maand waarin geen muziek wordt gedraaid. Om de goden even rust te geven. Ik ben best verbaasd dat dit nog bestaat, aangezien bijna iedereen naar de kerk lijkt te gaan.

Weer terug in Cape Coast ben ik weer gewoon even aan het leven. Niets bijzonders op de planning. Gewoon wat tatoeëren, eten en slapen. Ik leer van Wiliam dat ik hier nog goedkoper kan leven en we halen ons eten vaak op straat. Er staan hier op verschillende plekken op straat mensen te koken en daar kan je dan je afhaalmaaltijd halen voor ongeveer een euro. Mijn maag is er niet altijd blij mee, maar het is wel lekker!

Nog wat andere dingen die me opvallen is dat teennagels worden afgekort met zo'n ouderwets scheermesje en het gras wordt gemaaid met een groot kapmes.
Ja, dit is Afrika.