Volta

Met Henry en Alex vertrek ik voor een paar dagen naar de Volta regio. Deze regio ligt tegen de grens van Togo en staat bekend als voodoo regio. Het is overigens niet zo dat de rest van de Ghanezen niet gelooft in voodoo, het is meer zo dat de mensen in de Volta regio meer power hebben en er meer mee bezig zijn.
Ik word in Accra al gewaarschuwd voor van alles. Er zijn bijvoorbeeld bepaalde bomen, stenen of andere voorwerpen die van de geesten zijn. Deze mag je niet aanraken. Als ik vraag of ik er een foto van mag maken word ik aangekeken of ik gek ben. "Of course not."

De Volta regio is prachtig. Overal zijn mooie groene heuvels en het valt me ook op dat hier veel minder afval ligt op straat. Henry, die zelf uit de Volta regio komt, legt uit dat dat komt omdat mensen hier heel netjes en schoon zijn. Ook zijn ze vriendelijker en nou ja beter in elk opzicht, volgens Henry. Het is wel grappig hoe de verschillende bevolkingsgroepen naar elkaar kijken.

Een nieuwe regio is ook weer een nieuwe taal. Of twee. Of drie. Ik ben de tel kwijt van hoeveel talen ik nu een paar woordjes heb geleerd, maar in totaal zijn er 49 verschillende talen in Ghana. Bijna iedereen spreekt hier dus wel een paar verschillende talen. Dit maakt het soms wel lastig, maar aan de andere kant vind ik het ook wel heel leuk dat elke regio zo een eigen cultuur heeft. Dat maakt het reizen extra interessant. 

We bezoeken op de grens van Togo een medicijnman die slangen houdt. Zijn doel is mensen te leren dat slangen niet gevaarlijk zijn, zodat ze minder worden gedood. "Snakes are poisonous, not dangerous."
Hij leert ons dat slangen ook bang zijn voor ons en dat ze je over het algemeen zullen proberen te vermijden. Wat je moet doen als je een slang tegenkomt in het wild is gewoon stil blijven staan. Zolang de slang je ogen niet ziet, zal die gewoon langs je heen gaan. Het enige dat je echt niet moet doen, is met je hand vanaf de voorkant naar de kop van de slang reiken. Dan zal ie ongetwijfeld bijten.
Mocht een slang je dan toch bijten, moet je een snel een cassave plant vinden (die zijn hier heel veel want fufu wordt gemaakt van cassave), graaf je de cassave op, maar je laat het in de grond. Dan plas je er op en dan pound (ik weet het woord niet in het Nederlands) je de cassave. Dit mengsel smeer je dan op de slangenbeet.

Na de pythons te mogen hebben vastgehouden gaan we door naar de monkey sanctuary. Dit is begonnen door een groep mensen die eigenlijk in een andere regio woonden, maar wegtrokken naar de Volta regio. Deze mensen zagen destijds de apen als goden en gaven ze te eten. Toen ze het gebied verlieten, kwamen de apen met hen mee.
Nu leven deze mensen en de apen nog steeds samen. Soms hebben ze festivals op andere plekken en ook dan gaan de apen mee, geheel vrijblijvend.

De volgende dag gaan we naar de grotten. We zouden eigenlijk naar een ander plaatsje gaan, maar veranderen last minute van gedachten en zijn eigenlijk niet echt voorbereid.
Het is best een hike, zegt de gids. Henry is op flip-flops, maar dat maakt niet uit volgens de gids. Het blijkt een behoorlijk gevaarlijke klim te zijn. Op sommige plekken kan je een touw vasthouden, maar niet overal. Gelukkig heeft iedereen het overleefd.
In deze grotten hebben 5000 jaar geleden mensen gewoond, aldus de gids. Hij wist veel te vertellen over welke grot waarvoor werd gebruikt. Hoe hij aan deze info kwam? Deze verhalen zijn altijd verteld van generatie op generatie.
Wat er dus echt van waar is, is maar de vraag.