Semuc Champey

Het was weer een behoorlijke tocht naar de volgende bestemming. Valentina en ik vertrokken stonden om 5 uur in de ochtend al te wachten op onze bus op de afgesproken plek. Er kwam een jongetje naar ons toe die vertelde dat onze bus niet zou komen. Wij geloofden het niet en bleven gewoon staan wachten, tot iets later de man waarbij we de bus hadden geboekt naar ons toekwam om ons te vertellen dat we met de tuctuc naar San Pablo moesten en we daar waren opgepikt. Valentina was al eerder in San Pablo geweest en wist daarover te vertellen dat de mensen van het dorp de politie niet binnenlaten daar. Nu weet ik niet of de politie nou echt je vriend is hier, maar een fijn idee vonden we het niet. De man stelde ons gerust en zei dat er heel veel mensen daar op de bus zouden wachten. Uiteindelijk waren we precies de enige twee, maar gelukkig hoefden we niet lang te wachten.
Iets van 12 uur later kwamen we aan in Lanquin. Ook deze keer heb ik weer enorm genoten van de busreis met misschien wel de mooiste uitzichten die ik ooit heb gezien. Tot heel ver in de verte waren er alleen maar mooie groene heuvels.
In Lanquin werden werden opgepikt door een pick up truck. We stonden achterin en konden ons vasthouden aan wat stangen. Het voelde soms een beetje als een soort spel, want we moesten regelmatig bukken om geen takken in ons gezicht te krijgen. We zijn dan ook extreem lange toeristen. De locals (in deze omgeving voornamelijk indiginous mensen) die af en toe bij ons in de truc kwamen om een stukje verderop er weer uit te springen, hadden hier niet zo'n last van aangezien ze gemiddeld wel een kop kleiner zijn dan ik.
Ergens midden in de jungle werden we afgezet bij ons verblijf Utopia lodge. Echt een heerlijk verblijf. Ik had onderweg ook even een besef momentje dat ik zo blij ben dat ik deze keuze heb gemaakt om te gaan reizen. Wat een vrijheid! Ik ben echt gelukkig! En dankbaar voor alle privileges die ik heb als Nederlander.

De dag erna hadden we een tour naar Semuc Champey. De Cahabon rivier verdwijnt daar een stuk onder de grond en er ontstaan daar boven hele mooie blauwe zwembaden, door de stroompjes die daar uitkomen. We zijn eerst naar boven geklommen op onze slippertjes via gladde, modderige paden en na een paar minuten genieten en foto's maken weer, met nog trillende benen, naar beneden. Toen heerlijk even kunnen afkoelen in de mooie blauwe baden.
Vervolgens hadden we nog een grot tour op de planning. In onze zwemkleding met alleen een kaarsje in ons hand liepen we naar binnen. Ik moet toegeven dat ik het behoorlijk spannend vond, omdat mijn gedachte steeds een beetje afdwaalde naar de vogelspin in de cenote. Maar goed een beetje spanning is ook wel leuk. Het was een bijzondere tocht in de grot waar we naar binnen liepen, zwommen en klommen door nauwe gaten. Op gegeven moment was er een punt waar je je kaarsje moest afgeven aan de guide en je door een gat moest waar het water doorheen spuwde. Een beetje spannend als je niet weet waar je uitkomt en je alleen maar omgeven wordt door donkerte, water en rotsen. Uiteindelijk wel een leuke ervaring!
Vervolgens gingen we drijvend op banden door de rivier weer terug naar ons hotel. Echt een prachtige dag!

Momenteel weer onderweg naar de volgende bestemming: Antigua! Een backpackers hotspot en aangezien ik net weer afscheid heb genomen van Valentina misschien weer wat nieuwe reisvrienden maken.