Aracaju

Elke staat in Brazilië is als een eigen land met eigen cultuur. Aracaju is weer zo anders dan Rio en Salvador.
In Aracaju zijn weinig hostels te vinden en daardoor belanden we in een motel ergens afgelegen van de stad.
Er is hier in de buurt niets te doen, maar we zijn drie tatoeëerders en dus wordt er getatoeëerd. We bereiden ons voor op een ayahuasca ceremonie en eten drie dagen alleen maar groente en fruit (en een bordje couscous).
De ayahuasca ceremonie is niet met een sjamaan, maar Eirish kent de mensen die het organiseren al van haar vorige reis door Brazilië. Ze hebben veel inheemse stammen bezocht en geleerd hoe ze een ayahuasca ceremonie moeten begeleiden.
Het voelt er ook veilig en vertrouwd aan.
Eirish, Sunshine en ik zijn de enige toeristen, maar gelukkig spreekt de vrouw die het organiseert ook Engels.
Het is een prachtige ceremonie. Ik voel me voornamelijk geweldig. Ik voel me zo dankbaar voor dit mooie leven, de mooie mensen in mijn leven, de prachtige natuur en deze mooie reis die ik aan het maken ben. Als intentie voor deze ceremonie had ik dat ik mijn verlegenheid waar ik soms last van heb los te laten. Ik zie nu in dat "ik ben verlegen" maar gewoon een verhaal is dat ik mezelf vertel en dat ik er ook voor kiezen om mezelf een ander verhaal te vertellen. Ik kan gewoon kiezen wie ik ben.
Vanaf nu ben ik dus niet meer verlegen en laat ik meer van mezelf zien. Ik voel me super gelukkig met deze realisatie en besluit nog wat meer ayahuasca te drinken om dit te vieren. Er wordt me gevraagd of ik een half of heel kopje wil. Tot nu toe heb ik een half kopje ayahuasca en een half kopje jurema op. Jurema is een ander plantmedicijn dat ook dmt bevat en in deze regio van Brazilië vaak samen met Ayahuasca wordt gedronken. DMT wordt ook aangemaakt in je lichaam als je wordt geboren en als je doodgaat. Het voelt deze keer voor mij ook een beetje of ik opnieuw geboren wordt deze keer. Een nieuwe Susanne. Zonder alle verhalen die ik daarvoor over mezelf vertelde.
Na dit volle kopje weet ik niet meer wat links en rechts is. Ik voel me ziek en de gekke abstracte gekleurde wereld waar ik me in bevind is me af en toe wat te veel. Ik vraag de begeleiders me te helpen en ze willen me rapé geven. Dit is een soort tabak dat ze in je neus blazen. Volgens mij heb ik er al eerder over geschreven. Als het voor me wordt bereidt denk ik aan hoe vies ik het vind en begin ik over te geven. Ze besluiten dat ik de rapé niet meer nodig heb. Na een poosje voel ik me ook weer beter.
In de ochtend delen we onze ervaring met elkaar. Ik kan niet wachten om mijn verhaal te delen. Vooral omdat ik gewoon zin heb om voor de groep te spreken. Het liefst ga ik er nog even bij staan. Dit zou de oude Susanne nooit gedaan hebben.

De dagen die volgen besteden we in een leeg hostel. Na een paar dagen tekenen en wandelen vertrekken we naar ons volgende avontuur in Recife waar we ook weer naar een ayahuasca retreat zullen gaan.

Wat leuke dingetjes over Brazilië:
Ze hebben hier zachte wc brillen met lucht die eruit stroomt als je erop gaat zitten.

Brazillie heet eigenlijk Pindorema. Dat is namelijk de naam die de inheemse stammen gaven aan dit land en daarna noemden de Portugezen het Brazilië. Vernoemd naar een bepaalde boom die rode kleurstof gaf en nu niet meer bestaat in het wild.

Elke staat van Brazilië heeft een eigen vorm van Portugees. Dat maakt het weer lastig om de taal te leren, maar ik versta best veel door alle Spaanse woorden die ik ken. 

Een grappig woord dat ik hier heb geleerd is oxente [ozjentji], wat men gebruikt om het eind van een zin aan te duiden.